Hilversumse Power met Halloween-nasleep

Na een griezelige Halloween leek het team nog even in spookmodus te verkeren, maar zodra het fluitsignaal klonk, was het duidelijk: hier stond een ploeg met pit. De aanval begon flitsend, het publiek hield de adem in en voor we het wisten lag de bal al een paar keer in het net — soms bij ons, soms bij de tegenpartij (details, details).

De verdediging stond als een huis, muren van spierkracht, focus en een vleugje pure wilskracht. Onze keeper? Die had blijkbaar lijm aan de handschoenen en ijs in de aderen. Penalty’s? Dat zijn gewoon extra oefenkansen, toch?

De aanval draaide als een goedgeoliede machine: snelle combinaties, slimme schijnbewegingen en passes die zelfs de scheids deden verbazen (en dat zegt wat). Soms ging de bal nét naast, maar ach, zelfs dat zag er stijlvol uit.

Halverwege was de stand 9-6, de hartslag iets boven normaal en het geloof groter dan ooit. Na een korte peptalk — waarin vermoedelijk het woord “gas erop” meerdere keren viel — werd het tempo weer opgevoerd. De tweede helft bracht alles: spanning, spektakel en een flinke dosis Hilversumse power.

Ja, de tegenpartij liep op het einde nog wat uit, maar ons team vocht tot het laatste fluitsignaal. Met passie, lef en een glimlach. Want verliezen met strijdlust en teamspirit? Dat is eigenlijk ook winnen.

Eindstand: 19-12. Eindgevoel: trots, trots, TROTS.
Want dit team laat zien dat het niet uitmaakt wat de uitslag is; zolang er gestreden, gelachen en samen geknokt wordt, is het altijd een topwedstrijd!